PamisosFC

Η αγωνιστική δραστηριότητα συνεχίζεται με φιλικούς αγώνες και εν μέσω ανταγωνισμών καθώς στη Μεσσήνη ιδρύονται σωματεία με βραχύβια δράση (“Ολυμπιακός” και “Αστραπή”) αλλά κυρίως ο “Αχιλλέας” με τον οποίο δόθηκαν… ομηρικές μάχες.
Το καλοκαίρι του 1931 από την τοπική ειδησεογραφία πληροφορούμαστε ότι ο “Πάμισος” αναπτύσσει και πολιτιστική δραστηριότητα καθώς “ερασιτέχνες ανήκοντες εις τον ποδοσφαιρικόν σύλλογον “Πάμισος” έπαιξαν Στέλλα Βιολάντη, ενώ πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο Σ. Γεωργιάδης, ο πρώτος που συναντάμε στην ιστορία του.

Ενα μήνα αργότερα εκλέγεται νέα διοίκηση στον “Πάμισο” την οποία αποτελούν οι: Μίμης Φωτόπουλος, πρόεδρος, τραπεζικός υπάλληλος. Γεώργιος Ποτηρόπουλος, αντιπρόεδρος, τραπεζικός υπάλληλος. Ευστάθιος Καλογερόπουλος γραμματεύς τραπεζικός υπάλληλος. Γεώργιος Γαλανόπουλος ταμίας, έμπορος. Σταύρος Γεωργιάδης έφορος, τραπεζικός υπάλληλος. Σπήλιος Ποτηρόπουλος σύμβουλος, κτηματίας. Απόστολος Καρελάς σύμβουλος, έμπορος. Αθανάσιος Τζώρτζης σύμβουλος, έμπορος. Θεόδωρος Κρασσακόπουλος σύμβουλος, έμπορος.

Στο κλίμα της εποχής σύμφωνα με το οποίο οι ποδοσφαιρικοί όμιλοι λειτουργούσαν και ως ψυχαγωγικά σωματεία, με τη νέα διοίκηση οργανώνεται εκδρομή στην Πύλο με πλοίο που έφευγε από την Καλαμάτα με σκοπό να συμμετέχουν και οι Νησιώτες της Μεσσηνιακής πρωτεύουσας καθώς μάλιστα δηλώσεις συμμετοχής γίνονταν στο Μουσικό Οίκο αδελφών Πλεμμένου, και τους Π. Κρασσακόπουλου, Α. Κισκήρα που είχαν καταστήματα στην Αναγνωσταρά.

Στο σύντομο χρονικό διάστημα “άνθησης” του μεσσηνιακού ποδοσφαίρου την προπολεμική περίοδο (3-4 χρόνια ουσιαστικά) ο “Πάμισος” έδωσε ένα πλήθος αγώνων και σταδιακά έγινε η μοναδική ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης.